Blog

Anne sütü bebek için en değerli besindir. İnsan eliyle hazırlanmış hiçbir mama anne sütünün yerini tutamaz.

Günümüz teknolojisi, mama bileşenlerini çok ileri seviyeye taşısa dahi, anne sütüne benzetme çalışmaları henüz yetersiz kalmaktadır. Ancak ne yazık ki bazı bebekler bu şansa ya yeteri kadar sahip değiller ya da böyle bir şansları hiç yok. Herhangi bir sebepten dolayı anne sütüne ulaşamayan çok sayıda bebek var. İşte bu bebekler için üretilen ve anne sütüne benzetilmeye çalışılan mama ve formül sütler hakkında araştırma yaptık.

Mucizevi içeriğe sahip olan anne sütüne karşılık, mama ile beslenmek zorunda kalan bebekler için üretilen mamalar, biberon maması denilen sıvı şeklindeki formül süt ve ilerleyen aylarda tüketilmek üzere hazırlanmış daha katı, muhallebi kıvamındaki formlarıyla bebeklerin beslenmesine ve gelişimine katkı sunmaktadır.

 O halde mamalar nasıl yapılır, içeriği nasıl oluşturulur? birlikte bakalım.

Kökeni inek sütü tozlarına dayanan hazır bebek mamaları, birçok işlemden geçirilerek inek sütünün zararlılarından ayrıştırılıp, anne sütüne benzetilmeye çalışılır. Bu ayrıştırma sırasında inek sütünde bulunan yüksek orandaki proteinden uzaklaştırılan mamalar bebeğin sindirim sistemini zorlamayacak hale getirilir. Böylece inek sütünün sindirimi bebekler için zorlayıcı olurken, hazırlanan mamalar mide asidiyle karşılaştığında pıhtılaşmaya izin vermeyerek, sindirim ve içeriğindeki kalsiyum, demir gibi minerallerin emilimini kolaylıkla gerçekleştirir.

Üretimde yapılan işlemler sonucunda mamaların böbreklere aşırı yük binmesinin önüne geçilmiş olur. Anlattığımız özellikte yani üretim sırasında yapılan bu özel işlemlerin tüm hazır mamalarda bulunur. Ayrıca mamaların formülündeki bileşenler sayesinde bebekler inek sütüne karşı gösterdikleri alerjik reaksiyonlardan olabildiğince uzaklaşmış olurlar.

Mamaların İçeriğinde Bulunan Etken Maddeler:

Prebiotikler: Bağışıklık sisteminin güçlendirilmesine yardımcı olurlar.

Nükleotitler: Hücre çoğalmasına yardımcı olarak, bağışıklık sistemine ve büyümeye destek olurlar.

Omega3 ve 6: Sinir sisteminin gelişimine, gözün ağ tabakasına ve beyin gelişimine katkı sunarlar.

Günümüz yaşamındaki hızlı tempo zaman zaman anne babanın çocuklarına yeteri kadar zaman ayırmasına engel olabilmektedir. Kaliteli zaman geçirmenin çocuk gelişimi üzerindeki olumlu etkileri göz önünde bulundurulacak olursa bu konun ciddiyeti kendiliğinden ortaya çıkıyor.

İşten eve geldiğinizde çocuğunuzla ne kadar vakit geçirdiğinize, onunla samimi diyaloglar yaşadığınız süreçlerin miktarına dikkat ettiniz mi?

Tamam, belki yarım saat sohbet ettiniz, 15 dakika ona kitap okudunuz, ya da onu yatırırken iyi geceler dileyerek üzerini örtmek için beş dakika harcadınız. Ama bakın uzmanlar bunun dışında yapmanız gereken hangi uygulamadan söz ediyorlar.

Çocuk gelişim uzmanları tüm bunların dışında ebeveynlere 3 dakika kuralını anımsatarak bu kurala uymanın çocuğunuzun gelişimi üzerinde harikalar yarattığına dikkat çekiyorlar. Çocuğunuzla güven bağını sağlamlaştırmaya katkı sağlayacak 3 dakika kuralını mutlaka uymanız gerektiğini belirtiyorlar.

Peki nedir bu 3 dakika kuralı? Haydi gelin birlikte bakalım.

3 dakika kuralının en büyük özelliğine, çocuğunuza onu uzun zamandır görmemiş gibi hasretle davranmak diyor uzmanlar. Örneğin, 10 Dakikalığına arkadaşına gidip döndüğünde dahi onu uzun zamandır görmemiş gibi karşılamak ve 3 dakika boyunca sarılarak, siz yokken neler yaptığını sormak.

Bu kuralı uygulamak, özellikle işten eve döndüğünüzde ya da çocuğunuzun kreşten veya anaokulundan döndüğünde daha yoğun etki sağlıyor.

Çocuk gelişimi uzmanlarına göre, çocuğunuz sizi gördüğünde günlerini nasıl geçirdikleriyle ilgili detayları ilk dakikalarda anlatırlar. Bundan dolayı her gün 3 dakikalık zamanda, çocuklarınızla ilgili bütün önemli şeyleri kontrol etmeniz mümkün olabilir.

Aynı zamanda 3 dakika kuralı sayesinde çocuğunuzun karakterine bağlı olarak olumlu kazanımlar elde edilebilirsiniz. Anne babasına istediklerini anlatma fırsatı bulan bir çocuk zamanla önemli şeyleri mutlaka onlarla paylaşacaktır.

Yalnız burada yanılgıya düşüp, 3 dakika kuralını onunla 3 dakika geçirmek olarak algılamamak gerekir. Çocuğunuzla karşılaştıktan sonraki ilk 3 dakika içinde çocuğunuza gününün nasıl geçtiğini sormak tüm bu etkilerin gerçekleşmesine neden olacaktır.

Çocuğunuzla güven üzerine oluşturulacak zemin hazırlamak için, birlikte yapmaktan hoşlandığınız şeyler keşfedin. Çocuğunuz kendisini dinlediğinizi ve önemsediğinizi hissetmeli. Anlattıklarını dinliyormuş gibi yaptığınızı mutlaka anlayacağından, söylediklerini tekrarlayarak anlattığı her şeyi doğru anladığınızı teyit ettirin, bu ona değerli olduğu duygusunu yaşatacaktır.

Anlattıklarına karşı yapay heyecan göstermeyin, konuşması bittiğinde anlattıklarıyla ilgili bir yorumda bulunup onunla konuştuklarınıza değer verdiğinizi bilmesini sağlayın.

Bir eğitim ve öğretim yılının sonuna daha gelindi. Karne ve tatil sevincinin birbirine karıştığı şu günlerde ebeveynlere düşen sorumluluklarını bir kez daha hatırlatmak istedik.

Karne almanın çocuklarda yarattığı heyecanı ve onlar üzerinde yarattığı etkileri uzman görüşlerine yer verip, bir kez daha anne babaların gündemine taşımakta fayda görüyoruz. Okulun son günü, öğrenciler için karne heyecanı ile tatil heyecanının bir arada yaşandığı özel dönmelerdir.

Karnesi başarılı veya zayıf gelen öğrenciye nasıl davranmak gerekir?

Her şeyden önce çocuğunuzun hem başarısını hem de başarısızlığını başkasıyla kıyaslama hatasına düşülmemesi gerektiği uzmanlarca altı çizilerek dile getirilmektedir. Başarısı başkasıyla kıyaslanarak övüldüğünde çocuğun daha küçücük yaşta rekabet duygusunu benimsemesine ve ileriki yıllarında da bu duyguyu üzerinde taşımasına sebep olacağı belirtilmektedir. Yine uzmanların görüşüne göre, rekabet duyusu taşıyan bireyler, mutlu olmakta zorlanmış ve sürekli etrafındakileri analiz ederek yaşamış kişilerdir

Başarısı elbette ki göz ardı edilmemeli, büyük hediyelerle ödüllendirmek yerine kişilik gelişimine pozitif etkiler katacak olan, gurunu okşayıcı ve teşvik edici sözlerle onu onurlandırmak daha doğru olacaktır.

Ailenin gurur kaynağı olduğunu hissetmek çocuğun daha büyük istekle çalışmasını ve dersler dışındaki konularda da daha başarılı olmasını sağlayacaktır.

Yukarıda anlattığımız karnesi başarılı olan çocuklara nasıl davranılması gerektiği ile ilgili olanlardı. Peki karnesi başarısız olan çocuğa nasıl davranmak gerekir? Uzman görüşleri doğrultusunda konuya yaklaşmak gerekirse; çocuğa bu duruma gelmesindeki eksiklikler gösterilerek telafi edebileceğini ve kendisini her zaman destekleyeceğinizi hissettirmelisiniz.

Çocuğunuzun başarısızlıklarının nedenlerini ona yüklemekten kaçınarak tartışmalı ve bu konuda neler yapılabileceğine ona nasıl destek olabileceğinize oturup birlikte karar verilmelisiniz.

Her şeyden önemlisi çocuğunuza her koşulda onu sevdiğinizi hissettirmeniz eksiliklerini tamamlaması açısından çok önemlidir. Hiçbir durumun bunu değiştiremeyeceğine inanması kendini güvende hissetmesini sağlayacaktır. Karnesindeki zayıf durumdan dolayı kalbini kıracak yaklaşımda bulunmak son derece yanlış ve tehlikeli bir davranıştır.

Sevilmediğini hisseden bir çocuktan başarı beklemek büyük bir hata olacağından, çocuğa başarısızlıkların da hayatın bir parçası olduğunu doğru şekilde anlatabilmenin de önüne geçecektir.

Çocuğunuzun başarısızlığı durumunda pes etmemeli, yeniden denemek konusunda da çocuğu teşvik etmeli, zorluklar karşısında direnme gücü kazandırılmalısınız.

Sağlıksız beslenmenin obeziteye yol açtığını herkes biliyor da, neden bu konudaki bilincin oluşmasında yetersiz kalınıyor?

Her ebeveyn çocuğunun sağlıklı ve yeterli beden endeksine sahip olmasını ister. Oysa bunun için çocuğun doğru beslenme bilinciyle yetişmesi gerekiyor.

Birçok imkanın olduğu durumda dengeli ve sağlıklı beslenme alışkanlığını çocuğuna kazandıramayan anne babaların gelişim bozukluğu ve obezite gibi istenmeyen sonuçlarla karşılaşmaları şaşırtıcı bir durum olmasa gerek.

Bu tür sorunlarla karşılaşmadaki en önemli faktörler aile ve okul yaşantısıdır diyebiliriz. Evde belki beslenme kontrolü sağlanabilse de okul ortamında bunun pek de mümkün olmadığını görüyoruz.

Sağlıklı beslenmeyi alışkanlık haline getirebilmek aslında toplumsal bilinç gerektirir. Yalnızca evde sağlıklı beslenme yöntemi olması çocuğa bu bilincin aktarılmasında yetersiz kalabilmektedir. Çocuğun okulda veya dışarıda arkadaşlarıyla olduğu diğer sosyal ortamlarda sağlıklı beslenme alışkanlığı edinebilmesi için toplumsal olarak sorumluluk taşımalıyız. Bu tür toplu yaşam alanlarındaki yeme-içme kültürünün sağlıklı beslenme üzerine inşa edilmesi gerekiyor.

Çocuğa sağlıklı beslenme alışkanlığının kazandırılmasında, yapılması gerekenler listesinde televizyondaki zararlı reklamlardan uzak tutmak başta gelmelidir. Çünkü çocuk reklamlardaki her yiyeceğin sağlıklı olduğunu düşünerek tüketeceğinden, evin dışındaki yaşam alanı olan okulda da bunları tüketme yoluna gidecektir. Gerek evde gerekse okulda beslenmenin önemini öğrenmeyen çocuklarda, yetersiz ve yanlış beslenme alışkanlıkları daha çok görülmektedir.

Bu yüzden çocuklara ne kadar ve hangi besin türüne gereksinimi olduğu okulda da öğretilmelidir. Sağlıklı ve bilinçli nesiller yetiştirmenin yolu doğru beslenmeyi öğretmek ile başlayacağından, dengeli beslenme alışkanlığı kazanan çocukların ileriki yaşamında bu alışkanlığını uygulayarak birçok hastalıktan korunması sağlanmış olacaktır.

Yeterli ve dengeli beslenen çocukların bundan nasıl etkileneceğine bakacak olursak:

• Fiziksel gelişimi sağlıklı bir şekilde devam eder,
• Zeka gelişimi artar,
• Bağışıklık sistemi güçlenerek hastalıklardan karşı savunması artar,
• Odaklanma düzeyi yükselirken, öğrenme gücü gelişir,
• İlerleyen zamanlarda olası kronik hastalıklara karşı savunma mekanizması güçlenir,
• Sağlıklı beslenme ile çocuğun akademik ve sosyal başarısı artar.

Sağlıklı bir ömür dileğiyle!

Çocukların gelişimi ve eğitiminde kitapların ve hikayelerin olumlu etkileri saymakla bitmeyecek kadar çoktur. Kitaplar çocukların ilgisini, canlı renkleri ve resimleriyle çeker. İlk başta ele alınan somut bir oyuncak gibi olan ilgileri zamanla onların ne olduğunu anlamalarıyla ileri seviyeye taşınır. Anne babanın çocuğuna kitap okuması ve çocuğun bu davranışı benimseyerek istemesi 3- 4 yaşlarında başlar, ‘’başlamalı’’

Çocuğun zekâ gelişimini çok hızlı bir şekilde sürdürdüğü 3-4 yaşlarında ona kitap okumak zekasına inanılmaz katkılar sunar. Algılama ve dikkat gücünü arttırarak kelime dağarcığını geliştirir. Merak etmeye başladığı bu zaman diliminde çocuklara kitaplardan hikayeler okumak, ebeveynlerin çocuklarıyla iletişimini güçlendirerek, sohbet aracı olur.

Hikayeler ve kitaplardan okunan herhangi bir şey anne-baba ve çocuk arasında sevgiyi sağlam temellere oturtarak güven oluşturur. Anlatılan hikayelerle çocuğun hayal gücü geliştirip, onun dünyasına girme imkânı sağlar. Tabi ki bu bağlamda seçilen hikâyenin içeriği çok önemlidir.

Çocuğunuza kitap, hikâye okumaya mutlaka zaman ayırmalısınız. Sonrasında çocuğunuzla kitap hakkında konuşup onun görüşlerine, değerlendirmelerine önem verdiğinizi göstermek, çocuğunuzun gelişimi üzerinde olumlu sonuçlar yaratır. Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirmenin yanı sıra onun kendi dünyasında problemlerini çözmeye yardımcı olursunuz. Ayrıca ona düşünmesi için geniş bir pencere açarak, muhakeme, mantık, neden-sonuç ilişkisi kurmasına destek verirsiniz.

Çocuğunuza anlattığınız ya da okuduğunuz kitaplar aracılığıyla iletmek istediğiniz kavramları, davranışları, sorumluluk almasını sağlamayı gayet rahat verebilirsiniz. Düşünün, çocuğunuz izlediği filimdeki bir süper kahramandan nasıl etkilendiğini, kendini onun yerine koyarak evde dolaştığını anımsayın. Hikayelerdeki karakterlerde çocuğun kişilik gelişimi üzerinde o derece etkili olur.

Okuduğunuz hikayedeki kahramanlar gerçeğe yakın olmalı bu konuda hassas davranmalısınız. Gerçeğe yakın olmayan, masal kahramanları da doğru senaryolarla çocuğun iyi, kötü, doğru, yanlış ayrımını yapmasına destek olabilir.

Burada yapılması gereken şey, okunacak kitabın ve hikâyenin onun yaşına uygun ve doğru mesajları iletecek yapıda olmasıdır.

Her insanın fizyolojik ve duygusal ihtiyaçları olduğu gibi çocuklarımızın da ihtiyaçları vardır. Bu ihtiyaçlar arasında en temel olanları güvende olabilme ihtiyacı, ait olma ihtiyacı, sevilme ve sevme ihtiyacı, kendini ifade etme ihtiyacıdır. Bu ihtiyaçlar yaşamımızı sürdürebilmeyi ve hayatta doyuma ulaşmamızı sağlayan faktörlerdir.

İhtiyaçların dışında insanların istekleri de vardır. İhtiyaçlarla istekler birbirinden tamamen farklı unsurlardır. Bu istekler çocuklukta başlar ve altında yatan sebep çocuğun kendini ayrı bir birey olarak görmesidir. Çocuğun istekleri olması gayet doğal bir davranıştır.

Peki çocuğun isteklerini karşılamak nereye kadar doğru bir davranıştır, haydi bu konunun detaylarına birlikte bakalım.

Hangi anne babaya sorsanız çocuklarının bitmek bilmez isteklerinden söz eder. Aslında bu isteklerinin oluşmasına ortam hazırlayan büyük oranda ebeveynlerdir. Çocuğun İstekte bulunmasında en büyük rol model anne babadır. Mesela annenin onca elbisesi varken yenisini aldığında, oyuncak isteyen çocuğa, o kadar oyuncağın var yenisini almaya ne gerek var diyebilir misiniz?

Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirememenin günah çıkarması olarak çocuğu hediyelere boğmak, onun sadece isteklerinin artmasına sebep olacaktır. Ya da arkadaşında görüyor kendini eksik hissetmesin, gözü kalmasın diye aldığınız oyuncak veya hediyeler alıp iyilik yaptığınızı sanmak, onun doyumsuz olmasında en büyük etken olarak görülmektedir.

Yapması gereken bir sorumluluğu yerine getirdiği zaman hemen ödüllendirme yoluna gitmek onun beklentilerini katlayacaktır. Örneğin okuldaki sınavında yüksek not alması ya da odasını toplaması karşısında ödüllendirmek son derece yanlış bir davranıştır.  Yani çocuğunu isteklerinin sınır tanımaz şekilde olmasını sağlayan çoğunlukla ebeveynleridir. Aslında anne babanın görevi onların isteklerini karşılamak değil ihtiyaçlarını yerine getirmektir.

Uzmanlar, çocuğun isteklerini bekletmenin onun gelişimi için son derece önemli olduğunu vurguluyorlar. Çocuğun isteklerini dengelemenin otokontrol gelişiminde, hazzı erteleyerek olgun bir kişilik yapısı oluşturabilmesinde, alternatifler üretebilmeyi öğrenebilmesinde, çabalamayı deneyimleyebilmesinde, sabırlı çalışabilmesinde, olağanüstü pozitif etkilere sahip olduğu bilinmektedir.

Çocuğun isteklerine nasıl sınır koymalı?

Sınır koyulacak konu üzerinde, anne baba olarak aynı fikirde olmalısınız.

Çocuğunuzla konuşarak sınırlama hakkında onun da fikrini almalısınız.

Sınırlar çocuğun yaşına uygun, net ve kabul edilebilir olmalı.

Sınırlar konusunda istikrarlı olarak en önce siz uymalı ve inanmalısınız.

Sorumluluk sahibi olan kişiler, başarı ve mutluluğu yakalama özelliği olan kişilerdir. Sorumluluk kazanmak ilk eğitimin verildiği ailede başlar. Sorumluluk gelişiminin ilk tohumları aile içinde atılarak gelişmeye başlar ve çocuğun girdiği her sosyal ortamda gelişimini devam ettirir. Bu bağlamada ebeveynler çocuğunun sorumluluk duygusu kazanması için üzerine düşeni yapmaya gayret etmelidir.

Uzmanlar, ebeveynlerin kendi kontrolünde olan çocuklarına sorumluluk vermelerinin çocuğun gelişimine ve okul başarısına çok ciddi katkılar sağladığı konusunda hem fikirler. Çocuk gelişiminde ona verilen sorumlulukların çok etkili olduğunu belirten uzmanlar, anne babanın sorumluluk verdikçe çocuğun büyümeye başladığını ve daha çok şeyi kolaylıkla yapabilir duruma geldiğini belirtiyorlar.

Peki sorumluluk duygusunu geliştirmek için anne-babanın yapması gerekenler nelerdir?

Sorumluluk sahibi çocuk yetiştirmek, sabır gerektiren uzun ve sağlam adımlarla kazandırılması gerektiren bir süreçtir. Pratik yapmak en etkili yöntemdir. Beceriler en çok tekrar tekrar yapılarak kalıcı hale getirilir. Mesela bir çocuğun kendi yemeğini hazırlamayı öğrenebilmesi için nasıl yapıldığı konusunda sık sık annesinin göstermesi gerekir. Bu tekrarlar çocuğa yemek hazırlama becerisini tam olarak yerleştirecektir.

Çocuğunuz, yemeğini hazırlamasını sizin kontrolünüzde yapmasını sağlayarak doğru yönlendirebilirsiniz. Birçok kez tekrarlanması, beceri kazanmasında etkili olurken sizde onunla birlikte kendi yemeğinizi hazırlayarak birlikte yemeğe oturmak ona duyduğunuz güvenin göstergesi olacaktır, ayrıca onun hazırladığı yemeği överek, yaptıklarına devam etmesini sağlayabilirsiniz. Eksikliklerini güzel ve yumuşak bir lisanla anlatarak daha iyi yapmasını sağlarsınız. Takdir gören çocuk başarıya daha yakın olacağından öz güveni artacak ve böylece sorumluluk alma isteği de çoğalacaktır.

Çocuğunuza sorumluluk vermeniz onun bir işin nerede başlayıp nerede bittiğini anlamasını sağlayan en önemli araçtır. Böylece çocuğunuz bir şeyleri yaparken nasıl planlama ve zamanlama yapılacağını öğrenir, bu da yaşamında çok kıymetli bir öğretidir.

Bu bağlamada çocukların sorumluluklar almaları konusunda onları yönlendirmek, teşvik edici bir davranış sergilemek, başarıları karşısında onlara memnuniyetinizi hissettirmek anne-babaların görevleri arasındadır.

Modern yaşamın olumlu etkileri olduğu gibi olumsuz yanlarının da olduğunu hepimiz deneyimlemekteyiz. Yetişkinler kadar çocuklarında etkilendiği bu olumsuzluklardan biri de çocuk tikidir.

Diş gıcırdatma, parmak emme, sürekli göz kırpma, dil çıkarma, kafayı sürekli sallama ya da sık sık tükürme gibi istemsiz davranışlarla kendini gösteren çocuk tiklerinin, fiziksel olarak çocuğu sıkıntıya sokacak davranışlar olarak yorumlayabiliriz.

Bu istemsiz yapılan davranışların altında yatan birçok neden olabilir. Rekabet koşullarının artması, stres, helikopter aileler, mükemmeliyetçi ya da otoriter yaklaşımlar, yaşıtlarıyla yaşadığı anlaşmazlıklara varan birçok etkenin tiklere neden olabildiği uzmanlarca belirtilirken, alınabilecek önlemler, önemli uyarılar ve önerileri yine uzmanların dilinden paylaşmaya gayret edeceğiz.

Çocuk tiki belki çok önemsenmeyen bir rahatsızlık olarak görülebilir ancak, çocukta hem psikolojik hem fiziksel sıkıntılara yol açabilmektedir. Son yıllarda bu tür rahatsızlıkların tedavisi için uzmanlara yapılan başvurulan artışı ailelerin konuya daha duyarlı olduğunu gösteriyor.

Uzmanlar, en çok yüz, boyun, omuz, göğüs kafesi ve ellerin tutulduğunu, basit veya karmaşık kas hareketleri görülebildiğini belirtirken, hırıltı gibi, uygunsuz söz söyleme gibi davranışlara da rastlanabildiğini belirtirken, birçok tikin çocuklarda zaman zaman görülebildiğini ve basit tiklerin tedavi gerektirmediğini, buna karşın tikin süresine dikkat etmek gerektiğini söylüyorlar.

Peki, uzmanların tedavi gerektirmeyen ama evde ebeveyn olarak dikkat edilmesi gereken öneri ve uyarılarının neler olduğuna birlikte bir göz atalım mı?

• Çocuğunuza için evde sevgi dolu ve duyarlı bir ortam sağlayın.
• Diğer çocuklarınıza gösterdiğiniz ilgi ve alakayı dengeli olarak dağıtın.
• Çocuğunuza kaldıramayacağı yük yüklemekten özellikle kaçının. Sen abisin ya da ablasın diyerek minik omuzlarına kaldıramayacağı şeyler yüklemeyin.
• Çocuğunuzdan beklentilerinizi onun bilişsel düzeyi ve gelişimi ile uyumlu olmasına dikkat edin.
• Tablet, bilgisayar cep telefonu kullanımına sınırlandırma getirerek, uyku saatlerini aksatmamasına özen gösterin.
• Ailece etkinlikler yapmaya gayret ederek, açık havada birlikte zaman geçirmeye vakit ayırın.
• Yaşıtlarıyla açık havada yapılacak etkinliklere katılımını sağlayın.
• Spor yapmasını teşvik edin, hatta ona rol model olun.
• Ara sıra çocuğunuza karşı yaklaşımınızı sorgulayarak yeniden gözden geçirin.

Bebeklerin her türlü bakımlarında olduğu gibi giyimlerinde de uyulması gereken kuralları vardır. Sonuçta her uygulama onların iyiliği için olduğundan bu kurallara dikkat etmek gerekir. Ciltlerinin çok hassas olduğunu her fırsatta vurgulamayı görev bildiğimiz yazılarımızdan şu andakinde de giysilerini nasıl giydirmek gereklidir, ona değineceğiz.

Kışın soğuk zamanlarını yaşamaya devam ettiğimiz şu günlerde bebeklerin savunmasının çok düşük olduğunu vurgulamak isteriz. Bu sebeple de yapılan yanlışlardan biri de üşütme endişesi taşıyan annelerin bebeklerini çok kalın giydirmeleridir. Aslında soğuktan ve hastalıktan korur inancıyla yaklaşılan bu davranış oldukça yanlıştır.

Kalın tek giysi giydirmekten kaçınarak üst üste organik pamuktan yapılmış, vücudu saran ve yumuşak giysiler giydirildiğinde bebeğin üşümesi önlenmiş olur. Çünkü giysiler arasında bulunan hava, bebeğin üşümesine engel olacaktır. Açık havaya çıkılacaksa en üste yünlü bir giysi giydirmek yeterlidir. Isı farkı olduğu alanlarda bulunmasında ise giysilerin azaltılıp arttırılmasıyla dengeyi sağlayabilirsiniz.

Çok soğuk havalarda dışarı çıkmanız gerekiyorsa, ısıyı muhafaza eden ve soğuk geçirmeyen tulumlarla giydirme işlemini tamamlayabilirsiniz.

Vücutta ısı kaybı ilk olarak baş kısmından başladığı için bu bölgeyi korumaya özen gösterin. Kulakları kapatan bere, atkı gibi koruyucularla üşümesini engelleyebilirsiniz.

Yürümeye başlayan bebeklerin yağmurlu havalarda dışarıda giyinmesi için mutlaka su geçirmeyen botlarının olmasına dikkat edin.

Dışarı çıkarken bebek arabanızı kullanmanız gerekiyorsa, içine koyacağınız soğuk geçirmeyen bir örtüyü koymayı utmayın ve tabii ki bebeğinizin üzerine örteceğiniz battaniyeyi de ihmal etmeyin.  Bebek arabasının rüzgarlı havalarda olumsuz koşullardan etkilenmemesi için açık kalan arabanın rüzgar koruyucusunu devreye sokmalısınız. Bebeğinizin açıkta kalan yerlerine bebe yağı sürerek koruma altına almaya dikkat etmelisiniz. Böylece o çok hassas cildinin çatlamasının önüne geçersiniz.

Karlı ve güneşli havalarda dışarı çıkma durumunda kaldığınızda ise bebeğinizin cildine güneş koruyucu sürüp, siperliği bulunan şapka kullanmalısınız. Bebeğinin hassas cildinin güneşten etkilenerek güneş yanığı olmasına izin vermemiş olursunuz.

Ilık ve rüzgarsız havalarda ise kol ve bacak bilekleri açıkta bırakacak giysiler giydirdiğinizde D vitamininden faydalanmasına fırsat vermiş olursunuz.

Bir yazarın kitabında yer aldığı üzere bir çocuğun annesine ‘’etrafımda helikopter gibi dönüyorsun’’ demesiyle ortaya çıkan helikopter aile kavramı literatüre bu şekilde girmiş ve kalıplaşmış sözcükler arasında kendine yer bulmuştur.

Helikopter ailelerin çocukları üzerinde aşırı müdahaleci oldukları ve onların hayatlarını bir bakıma kendilerinin planladıklarını söyleyebiliriz. Çocuklarının sorumluluğunda olan birçok şeyi kendilerinin üstlendiği bu tip aileler için kontrol saplantılı kişiler demek abartı olmaz. Bu yaklaşımlarıyla çocuğun fiziksel bilişsel, sosyal ve psikolojik gelişim süreçlerinde ters etki yaparak ya engelleyici ya da sağlıksız gelişime neden olmaktalar.

Helikopter ailelerin çocuklarında görülen önemli bir eksiklik de çocuğun toplum içinde kendini ifade etmekte zorlandığı ve öz güven problemi yaşamasıdır. Bireyselleşme ve sosyalleşme konularında kendi fikriyle değil de ailenin verdiği kararı yaşamak zorunda kalmaları birçok sorunu beraberinde getirmektedir.

Helikopter ailelere has bir diğer özellik de eğitim alanında çocuklarından çok fazla başarı beklemeleridir. Çocuklarının eğitimlerindeki ufak tefek aksaklıkları dünyanın sonu gibi görüp aşırı kaygılanmaları, ödev kontrollerini abartmaları hatta çocuğun tüm eğitim hayatını kendi hayatlarıymış gibi yönetmeleri, ergenlik çağına gelmiş ve meslek seçimine göre üniversite tercihlerini kendileri yaparak çocuğa seçme hakkı bırakmamaları da helikopter ailelerin ortak özelliklerindendir. Bu tip ailelerin davranışlarına örnek olarak, çocuğun düşük not aldığında hocasıyla derhal iletişime geçmek, arkadaşlarını belirlemek, çocuğun gideceği ya da gitmesi gereken yerlere kendileri karar vermeyi sayabiliriz. Çocuk üzerindeki hakimiyeti uç noktalar taşıyabilen helikopter aileler bu tutumlarından ileriki yıllarda da vazgeçmeyerek, hatta daha ileri giderek onların yerine eş seçiminde dahi bulunurlar.

Bu tür yaklaşımlar çocuğun üzerinde uzun veya kısa vadede psiko-sosyal problemler yaşamasına neden olabilir.

Ne yapmalı?

Ailelere düşen görev çocuklarını kendilerine ait olarak değil birey olarak görmektir. Çocuklarına seçme hakkı tanıyarak, kendi hayatlarına ait kararları onların vermesine fırsat verip sadece yön göstermelidirler. Çocuklarına verdikleri desteğin dozunu kaçırdıklarında çocuğun ileride sorumluluk alamayacak bir yapıya bürüneceğini unutmamaları gerekir. Öz güvenlerini geliştirici tavır ve davranış içinde olmaları gereken ailelere düşen en önemli görev çocuklarına yaşlarına uygun şekilde yaklaşmalarıdır.