Her insan için özgüven çok önemlidir, aldığı kararları, hayallerini ya da düşündüklerini söyleyebilmelerini başarabilmek için cesaret veren önemli bir güçtür. Kendi kararlarını olumlu değerlendiren, kendine karşı saygısı ve inancı olan, kendini seven, kendisiyle barışık, özelliklerinin farkında olan ve kendisini her haliyle beğenen, olduğu gibi kabul eden bir kişi özgüven sahibi demektir. Kendisinden şüphe duymayan, pasif olmayan, boyun eğmeyen, her şeye aşırı uyum göstermeyen, yalnızlığa ya da eleştirilere karşı aşırı hassasiyet duymayan, güvensizlik problemi yaşamayan, depresyon ya da aşağılık kompleksi belirtileri göstermeyen, sevildiğini hissetmek zorunda hissetmeyen kişi özgüven sahibidir.
Özgüven, küçük yaşlarda temeli atılması gereken bir kavramdır. Yapılan araştırmalarda, özgüven sahibi bir çocuk ile özgüveni olmayan bir çocuk arasında çocukluk dönemi hatıraları arasında ciddi farklar görünmektedir.
Peki, bu durum nasıl oluşur?
Çocukların özgüven kazanmasında ailelerin tutumu ve arkadaşlarının rolü çok büyüktür. Çocuğun “benlik” algısının oluşması, ailesinin ve çevresinin tepkileriyle doğru orantılıdır.
Ailelerin aşırı korumacı rolü, çocuklarda özgüven sorunun en baş sebeplerinden biridir. İyi niyetli olunsa da her şeyden korumaya çalışmak, aşırı sevgi ve ilgi göstermek çocuklara iyilikten ziyade zarar vermektedir. Bu davranışlar devam ettikçe çocuk her şeyin aile tarafından yapılmasına alışmış, sorumluluk almaktan kaçınan, ebeveynlerine bağımlı, herhangi bir problem ile karşı karşıya kaldığında nasıl çözmesi gerektiğini bilemeyen bir çocuğa dönüşecektir.
Bu durumu çözebilmek için neler yapmalı?
-Sanıldığının aksine her birey küçük yaşlardan itibaren kendi yaşamını kontrol edebilir, verdiği kararların ve davranışlarının sorumluluğunu alabilir. Buna kendinizi ikna etmeli ve aşırı korumacı tavırlarınızdan vazgeçmelisiniz.
-Çocuğunuza herhangi bir şeyi başarabileceği imajını vermelisiniz.
-Aşırı mükemmeliyetçilik beklemek de, çocukta özgüven eksikliğinin oluşmasında çok sık karşılaşılan bir konudur. Çocukların sizin tecrübelerinize göre hareket edip kusursuz iş yapmasını beklemek en büyük hatadır. Unutmayın ki, hiç kimse başkasının deneyimiyle hayatını sürdüremez. Çocuğunuzun hata yapmasına ve kendi kendine öğrenmesine izin vermelisiniz.
-Çocuğunuzu başkalarının çocuğuyla asla kıyaslamayın. Hedef kimseyle bir yarış içine girmesi değil akıl sağlığı yerinde olan, kendine yetmeyi bilen, çevresine yararlı, hayvanları seven, çevreyi koruyan, saygılı bir birey olmasıdır.
Mutlu yarınlara!