Tek kelimedir “boşanma”, oysa içi çok dolu acı bir ifadedir. Her şeyin güzel olacağına inanarak çıkılan yolda aşılamayan engellerin son noktasıdır. Her iki taraf için de psikolojik açıdan zorlayıcı bir süreçtir. Aile birliğinin bozulması tarafları etkilediği gibi bütün aile bireylerini de derinden sarsan bir olgudur.
Çiftler bazen ekonomik sorunlar, bazen sosyo-kültürel farklılıkları, iletişim bozukluğu gibi konularla bazen de aldatma, aile içi şiddet gibi altından kalkılmaz sorunlarla boşanma kararı alabilirler. Psikolojik açıdan zor bile olsa normal bir durumdur ancak evlilik süresince aileye yeni bir üye katıldıysa o zaman durum çok daha zor bir hal alabilir. Çünkü bu tür durumlarda en çok yara alan, örselenen taraf aileye katılan çocuklardır.
Sizi boşanma kararına iten her ne olursa olsun, yaşadığınız her sorunu evliliğine faturalandırmamayı başarmalısınız. Evliliğinizi kurtarmak için elinizden gelen her şeyi yaptığınıza, bu kararı başka kişi veya olayların etkisi altında kalarak vermediğinizden emin olmalısınız, aksi takdirde boşanma sonrası yaşayacağınız sürece pişmanlık faktörünün de eklenmesi kaçınılmaz olacaktır. İlişkinize yeterince zaman tanıdığınıza emin olduktan sonra “yalnızca eşimden boşanıyorum, çocuğumdan değil” algısını özümsemelisiniz. Bu konu özellikle babalar için daha büyük önem taşımaktadır. Fakat “çocuğunuzun yalnızca size değil, eşinize de ait olduğunu” unutmadan “ikinize de ihtiyacı olduğunu” algılayacak bir düzen kurmalısınız.
Boşanma kararı kesin olarak verildi ise çocuğunuzun bundan en az etkilenmesi için çeşitli konulara dikkat etmelisiniz;
-Boşanmanın ne demek olduğunu, bu olay gerçekleştikten sonra aile yaşantısındaki değişikliklerin ne olacağını çocuğuna anlatmalı ve bu konuda bilgilendirmelisiniz.
-Boşanma nedeniyle yaşanacak değişiklikleri kademeli olarak gerçekleştirmelisiniz. Örneğin, şehir değişikliği, bakıcı ya da ev değişikliği gibi konuları aynı anda yapmamalısınız. Bu dönemde çocuğunuzun hepsine birden alışması için gücü olmayacaktır.
-Boşanma sonrası çocuk hangi eşle birlikte kalacaksa daha önce yaşadığı evde yaşamaya devam etmelidir.
-Eşler, ailenin diğer üyeleri ile (anneanne, büyükbaba, hala, dayı…) bir toplantı yaparak çocukla ilgili aldıkları kararlardan onları da haberdar etmelidir. Çocuğun bu dönemdeki hassasiyetinin ailenin diğer üyelerine de anlatılması ve alınan kararlarda birlikte hareket edilmesi, çocuğun bu dönemde en az zararı almasını sağlayacaktır.