Hayatımızın neşesi dünyaya geldiği andan itibaren her şeyi onun yerine düşünmek, olası sorunları henüz baş göstermeden önce ortadan kaldırmak, 1 hafta sonrasında bile ona ne yedireceğimizi düşünmek gibi şeyleri yapmaya başlarız. İstemsiz bir şeydir, önünü alamazsınız. Ta ki, biri size dur diyene kadar!
Durun!
Durun, çünkü yaptığınız doğru değil! Çocuğunuzun kendi başına yetebilecek bir birey haline gelmesi, doğruyu yanlışı, acıyı tatlıyı, sıcağı soğuğu, geceyi gündüzü kısacası hayatı öğrenebilmesi için bazı şeyleri kendi başına yapması gerekiyor. Hata yapmalı, doğruyu fark etmeli, bir sonraki sefer kendi başına deneyimlediği doğru yolu seçmesine izin vermelisiniz.
O sizin değil, siz O’nu hayata getiren, ne zaman ihtiyacı olursa olsun elinizdeki tüm kaynaklarla yanında olabileceğiniz, koşulsuz ve karşılıksız bir hayranısınız. O istemedikçe ona yardım etmeniz demek, bebeğinizi “hazırcı” bir kişiliğe doğru itmeniz demektir.
Kendi kendine yemek yemesini öğrenmesi;
Bebeğiniz 8. Aya geldiğinde artık bu kendi kendine yemek yemeye başlayabilir. Anne – baba yemek yerken, bebeğin de mama sandalyesi ile masanın yanına konulması ve mama sandalyesine az miktarda maması ve kaşığını önüne koyun. Bebekler, çok iyi gözlemci ve taklitçilerdir. Sizi, nasıl çiğnediğinizi, çatal bıçak hareketlerinizi izler ve kaydederler. Bu evre kolay olmayacaktır elbette, kimi zaman mamasını avuçlamak isteyecek, kimi zaman kaşığı sadece mama sandalyesine vurup ses çıkarsa da, bunlara dayanmanız gerekli, sabırlı olun.
Kendi kendine uyumayı öğrenmesi;
Bebeğiniz 6. Aydan sonra kendi başına uyuyabilmeli, diyor uzmanlar. Bunu yapabilmek de zor değil aslında, sadece sabırla aynı şeyleri belli bir müddet yapmayı gerektiriyor. Yani, bebeğinizi uykuya hazırlayan, uyku zamanının geldiğinin sinyalini veren bir rutin oluşturmanız gerekiyor. Örneğin, masal okumak, sarılmak, banyo yaptırmak gibi. Gece beslenmelerinin yerine, bebeğinizin sırtını sıvazlamak, hafif hafif pışpışlamak gibi yöntemleri her gece devam ettirmelisiniz. Burada önemli olan, uykuya dalmadan önce yatağına koymanızdır. Sesini duyabileceğiniz yakınlıkta ama farklı odalarda olmanız çok önemli. Düzenli olarak bebeğinizin yanına gidin, kucağınıza almadan, sallamadan ve yemek yedirmeden sadece sesinizi duyabileceği bir şekilde sakin sakin konuşun, karnını veya poposunu okşayın. Bu ziyaretlerin süresi 2-3 dakikayı geçmemeli. Bu rutine alıştırmak zor gibi gelse de, alışınca çok rahatlayacağınıza emin olabilirsiniz.
Önemli olan, kendi kendine yetebilen bireyler yetiştirebilmek!
Mutlu yarınlar!